«اللهمّ لا تؤاخِذْنی فيهِ بالعَثراتِ، واقِلْنی فيهِ من الخَطايا والهَفَواتِ، ولا تَجْعَلْنی فيه غَرَضاً للبلايا والآفاتِ، بِعِزّتِکَ يا عزّ المسْلمين؛ خدايا مؤاخذه نکن مرا در اين روز به لغزش‌ها و درگذر از من در آن از خطاها و بيهودگی‌ها و قرار مده مرا در آن نشانه تير بلاها و آفات، ای عزت دهنده مسلمانان».
«اللهمّ لا تؤاخِذْنی فيهِ بالعَثراتِ»: خدايا من را به لغزش‌ها مؤاخذه نکن. گاهی آدم می‌لغزد و ايمانش ضعيف می‌شود و تقوايش از بين می‌رود. گناهان آدمی همان لغزش است و بايد از خدا بخواهد که مؤاخذه نشود.
خدا در اثر گناه به غضب می‌آيد و سيل و زلزله و بلايای طبيعی همه آثار گناه است. مردم را توجه نمی‌دهند که غالب اين اتفاقات و تصادفات به علت انجام گناه است.
کسی که نماز اول وقت نمی‌خواند و اتومبيل خود را در جاده می‌راند، مورد نفرين نماز قرار می‌گيرد و تصادف می‌کند. نماز اول وقت انسان را نفرين می‌کند و می‌گويد «خدا ضايع کند تو را که من را ضايع کردی».
اگر مسلمانی اول وقت نماز بخواند، نماز او را دعا می‌کند و می‌گويد: «خدا حفظ کند تو را که من را حفظ کردی» و زندگی رو به روال می‌افتد.
اگر کسی با خدا باشد، هيچ کس نمی‌تواند عليه او توطئه کند، چون او خدا را دارد.
«واقِلْنی فيهِ من الخَطايا والهَفَواتِ». خدايا «اقاله» کن و گناهان ما را بيامرز. در دعای کميل هم اين لفظ است که خدايا لغزش‌های ما را اقاله کن؛ يعنی ما را بدون هزينه ببخش. در مورد معامله نيز چنين لفظی در فقه وجود دارد. يعنی فروشنده و خريدار حق فسخ معامله را تا زمانی که با يکديگر هستند، دارند. اما بعد از جدايی و بدون دليل نيز اگر مشتری جنس را پس آورد، کاسب مستحب است آن را قبول کند. مثلاً شخصی يک ظرف ماست می‌‌خرد و به منزل می‌برد و متوجه می‌شود که پيش از وی ظرف ماست ديگری نيز خريداری شده است. در اين حالت اگر ظرف ماست را به فروشنده باز گرداند، مستحب است وی آن را بپذيرد و پول آن را عيناً پس دهد.
«ولا تَجْعَلْنی فيه غَرَضاً للبلايا والآفاتِ»: خدايا من را تير بلا قرار مده. سيل و رانش زمين يعنی همان تير! هواپيما در آسمان پرواز می‌کند و ناگاه روی ساختمانی فرود می‌آيد و همه ساکنان آن از بين می‌روند. اين غرض و تير بلاست که حاصل گناه و خطاهای ماست.
تمام پيش‌آمدهايی که می‌شود همه نتيجه گناهان ماست؛ برای اين گفته من مدرک وجود دارد و هم در قرآن آيه دارد و هم در اين باره روايت و حديث داريم.
هر گرفتاری برای شما پيش می‌آيد، دسترنج خودتان است. هر چه بکاری همان را درو می‌کنی. از گندم، گندم و از جو، جو می‌رويد.
قرآن می‌فرمايد: «خدا برنامه‌های مردم را عوض نمی‌کند و آنها را گرفتار بلا نمی‌کند، مگر اينکه خودشان را تغيير دهند»، مثل ماشين که انحراف به چپ پيدا کند، تصادف می‌کند، ما هم اگر انحراف به چپ داشته باشيم، تصادف با عذاب خدا می‌کنيم. |