"بسم الله الرحمن الرحیم"
با من بگو ،از من بشنو !
بزرگ ترین چیزی که می توانید در اختیار فرزندانتان بگذارید ، گوش و صدای خودتان است . وقتی در تحقیقی از نوجوانان سرتاسر کشور می پرسند از پدر و مادرتان چه انتظاری دارید؟ پاسخ شماره یک این بود که پدر و مادر به زندگی آنان توجه کنند .
آنان نمی خواهند که مورد بازرسی قرار گیرند یا تنها با آنها حرف بزنند ! به همین دلیل است که در قلب خانواده نمونه ، گفت و گوی فعال وجود دارد . منظور من گفت و گوی معنا داری است که نیاز پذیرش هر فرد خانواده ، عزت نفس ، تشویق و ایمنی را در نظر می گیرد و برآوردن این نیازها را جزیی از برنامه روزانه اش می داند . وقتی شما به طور فعال گفت و گو می کنید ، با هدف درک کردن گوش می دهید ، بدون داوری واکنش نشان می دهید ، صادقانه و آشکارا اطلاعات را با هم سهیم می شوید و این کار را طوری انجام می دهید که روابط خانواده را محکم و دوست داشتنی نگاه می دارد .
بدبختانه این روزها هدف اصلی بیشتر خانواده ها از ارتباط ، دنبال کردن مشکلات است . حتی در نیرومند ترین خانواده ها ، اغلب اشخاص در مورد چیزی غیر از مشکلات حرف نمی زنند . اگر گفت و گوی شما همیشه در مورد مشکلات باشد ، تنها چیزی که حاصل خواهد شد ، "مشکل در ارتباط ها " خواهد بود. پس تنها زمانی که دردسری وجود دارد یا از یکدیگر عصبانی هستید و یا به سبب اتفاقی ناراحت شده اید با هم گفت و گو نکنید .
بعضی خانواده ها از گفت و گو و اصلا برقراری ارتباط با هم ناتوان اند ، که همین موجب مشکلات بیشتری می شود که حتی نمی توانند تصورش را بکنند .
پژوهشی نشان می دهد که : " میزان مشکلات کودکان با تعداد کلماتی که در خانواده گفته می شود نسبت معکوس دارد " به این معنا که هر چه در خانه کمتر حرف بزنید ، کودکان شما در خارج از خانه دچار دردسرهای بیشتری خواهند شد .
بنابراین ، ما نیاز داریم که گفت و گوی فعال را در خانواده ها تشویق کنیم . در این مقاله چند راهکار برای اجرا در خانواده خودتان آورده می شود :
درباره چیزهای کم اهمیت حرف بزنید: حرف زدن در مورد چیزهایی کوچک ، مثل اینکه امروز بر شما یا فرزندتان چگونه گذشت ، خوب است . این روش راه گفت و گورا باز می کند ، به ویژه هنگامی که گرفتاری یا ضرورتی وجود داشته باشد . آنچه درباره اش سخن می گویم مشابهت فراوانی به کار پزشکی دارد . اگر تاکنون به اتاق فوریتهای پزشکی رفته یا در آن بستری شده باشید و یا کس دیگری بستری شده باشد ، حتما دیده اید یکی از اولین کارها یک تزریق وریدی است . این کار بی درنگ انجام می شود و هرگاه بیمار مشکل بزرگی هم داشته باشد ،باز این تزریق صورت می گیرد . مجرا یا مسیر رگ باز و دارو می تواند به طور مستقیم وارد جریان خون شود .به همین شکل ، وقتی نوبت گفت وگویی جدی با فرزندانتان می رسد ، بایستی مسیر گفت و شنود را باز کرد . اگر در مورد مطالب کم اهمیت تر حرف نزده باشید ، چگونه می توانید درباره مطالب مهم با فرزندانتان صحبت کنید . هر چه بیشتر با هم صحبت کنید ، رابطه شما محکم تر خواهد شد و شما در سطح کاملا متفاوتی قرار می گیرید که کاری به جز بهبود روابط ندارد .
زمینه یا حال و هوایی را که گفت و گو در آن صورت می گیرد تغییر دهید: متوجه خواهید شد که فرزندانتان خیلی راحت تر و پذیراتر از وقتی که شما آنان را بر روی صندلی یا پشت میز می نشانید تمایل دارند که درِ گفت و گو را با شما باز کنند . نشاندن آنان تنها حالت دفاعی و تردید را در آنان به وجود می آورد و ارتباطشان را با شما قطع می کند . در چنین وضعیتی ، آنچه حقیقت است گفته نمی شود و آنچه هم که گفته می شود حقیقت نیست .
وقتی فرزندتان کاری می کند که ممکن است در ابتدا شما متوجه آن نشوید ، نخستین گام شما نبایستی داوری یا انتقاد باشد. از هر چه در زندگی فرزندانتان در قلبها و ذهنهای آنان می گذرد آگاه شوید. بعد متعهد شوید که فعالانه به زندگی های یکدیگر علاقه مند گردید
فرصت گفت و گو را فراهم کنید : در خودرو ، هنگام بازی یا پیش از خواب .دیدن یک فیلم خوب به اتفاق فرزندانتان ،همراهی کردن آنان برای بنزین زدن خودرو و یا بازی کردن با هم ، دیوارها را فرو میریزد و به هر دوی شما نتیجه بهتری از گفت و گوی اجباری را می دهد .
با دنیای فرزند خودتان هماهنگ شوید: وقتی فرزندتان کاری می کند که ممکن است در ابتدا شما متوجه آن نشوید ، نخستین گام شما نبایستی داوری یا انتقاد باشد . اولین گام شما بایستی هماهنگی باشد .
درس مورد علاقه مدرسه اش ، برنامه ی مورد دلخواهش ، دوستان و بقیه چیزها . از هر چه در زندگی فرزندانتان در قلبها و ذهنهای آنان می گذرد آگاه شوید . بعد متعهد شوید که فعالانه به زندگی های یکدیگر علاقه مند گردید .اگر می خواهید علایق دوطرفه داشته باشید بایستی هر دوطرف برای یکدیگر در دسترس باشید .
در مورد موضوعهای حساسی مانند درگیری های سیاسی بحث کنید: این بحثها تنها به منظور آموزش دادن به فرزندانتان برای چگونگی ابراز عقاید شان و برقراری ارتباط است . این کار مناظره نیست ، بلکه برای کودکان فرصتی است تا با آزادی عقاید خود را برشمارند و بدون اینکه مورد انتقاد قرار گیرند ، آنها را بیان کنند . فراهم کردن میدان ابراز وجود کودکتان یکی از روشهایی است که می تواند اعتماد به نفس آنان را حفظ و مهارتهای ارتباطی شان را زیاد کند .وقتی فرزندتان کاری می کند که ممکن است در ابتدا شما متوجه آن نشوید ، نخستین گام شما نبایستی داوری یا انتقاد باشد. از هر چه در زندگی فرزندانتان در قلبها و ذهنهای آنان می گذرد آگاه شوید. بعد متعهد شوید که فعالانه به زندگی های یکدیگر علاقه مند گردید
انتهای پیام
ضمائم: