|
 |
1ـ به هنگام رؤيت هلال محرّم، مستحب است تکبير بگويى و اگر مى توانى دعاى مشروحى را که سيّد در «اقبال الاعمال» آورده است، بخوانى.(1)
2ـ در شب اوّل محرّم صد رکعت نماز بخوان، و در هر رکعت سوره «حمد» و «قل هو اللّه»را مى خوانى و هر دو رکعت را به يک سلام پايان مى دهى; در روايتى از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) آمده است: هر کس اين نمازها را بخواند و روز اوّل ماه محرّم را روزه بگيرد، مانند کسى است که در طول سال بر انجام خير مداومت داشته باشد و تا سال آينده از فتنه ها محفوظ خواهد بود. و اگر بميرد وارد بهشت خواهد شد.(2) ▼
1ـ به هنگام رؤيت هلال محرّم، مستحب است تکبير بگويى و اگر مى توانى دعاى مشروحى را که سيّد در «اقبال الاعمال» آورده است، بخوانى.(1)
2ـ در شب اوّل محرّم صد رکعت نماز بخوان، و در هر رکعت سوره «حمد» و «قل هو اللّه»را مى خوانى و هر دو رکعت را به يک سلام پايان مى دهى; در روايتى از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) آمده است: هر کس اين نمازها را بخواند و روز اوّل ماه محرّم را روزه بگيرد، مانند کسى است که در طول سال بر انجام خير مداومت داشته باشد و تا سال آينده از فتنه ها محفوظ خواهد بود. و اگر بميرد وارد بهشت خواهد شد.(2)
3ـ مطابق روايت ديگرى از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) در شب اوّل محرم دو رکعت نماز مى خوانى به اين نحو: در رکعت اوّل سوره «حمد» و سوره «انعام» و در رکعت دوم سوره «حمد» و سوره «يس».(3)
علاوه بر اين نمازها، مستحب است نماز اوّل هر ماه نيز خوانده شود که کيفيّت آن در اعمال مشترک ماهها گذشت.
4ـ در روز اوّل محرّم، روزه گرفتن مستحب است، که در روايتى امام رضا(عليه السلام) فرمود: «هر کس اين روز را روزه بگيرد، و حاجت خويش را از خداوند بخواهد، خداوند دعايش را به اجابت خواهد رساند، اين روز همان روزى بود که حضرت زکريّا در اين روز، از خداوند فرزندى را طلب کرد و خداوند دعايش را به اجابت رساند و يحيى را به وى عنايت فرمود».(4)
5ـ از امام على بن موسى الرضا(عليهما السلام) نقل شده است که رسول گرامى اسلام(صلى الله عليه وآله) روز اوّل محرّم، دو رکعت نماز مى خواند و پس از نماز دست ها را بلند مى کرد و اين دعا را سه مرتبه قرائت مى فرمود:
اَللّـهُمَّ اَنْتَ الاِْلـهُ الْقَديمُ، وَ هذِهِ سَنَةٌ جَديدَةٌ، فَاَسْئَلُکَ فيهَا الْعِصْمَةَ
خدايا تويى معبود ازلى و اين سال تازه است از تو خواهم در اين سال نگهداريم را
مِنَ الشَّيْطـانِ، وَ الْقُوَّةَ عَلى هذِهِ النَّفْسِ الاَْمّارَةِ بِالسُّوءِ، وَ الاِْشْتِغالَ بِما
از شيطان و نيروى بر اين نفس که پيوسته به گناه فرمان مى دهد و سرگرمى بدانچه
يُقَرِّبُنى اِلَيْکَ، يا کَريمُ يا ذَاالْجَلالِ وَالاِْکْرامِ، يا عِمادَ مَنْ لا عِمادَ لَهُ، يا
مرا به تو نزديک کند اى صاحب جلالت و بزرگوارى اى تکيه گاه کسى که تکيه گاهى ندارد اى
ذَخيرَةَ مَنْ لا ذَخيرَةَ لَهُ، يا حِرْزَ مَنْ لا حِرْزَ لَهُ، يا غِياثَ مَنْ لا غِياثَ
ذخيره آن کس که ذخيره ندارد اى پناهگاه آن کس که پناهگاهى ندارد اى فريادرس آن کس که فريادرسى ندارد
لَهُ، يا سَنَدَ مَنْ لا سَنَدَ لَهُ، يا کَنْزَ مَنْ لا کَنْزَ لَهُ، يا حَسَنَ الْبَلاءِ،يا عَظيمَ
اى پشتيبان آن کس که پشتيبانى ندارد اى گنج آن کس که گنجى ندارد اى که آزمايشت نيکوست اى بزرگ
الرَّجآءِ، يا عِزَّ الضُّعَفآءِ، يا مُنْقِذَ الْغَرْقى، يا مُنْجِىَ الْهَلْکى، يا مُنْعِمُ يا
مايه اميد اى عزت بخش ناتوانان اى نجات بخش غريقان اى خلاص کننده هالکان اى نعمت بخش اى
مُجْمِلُ، يا مُفْضِلُ يا مُحْسِنُ، اَنْتَ الَّذى سَجَدَ لَکَ سَوادُ اللَّيْلِ وَنُورُ
زيباپرور اى فزون بخش اى نيکوده تويى که سجده کرد (و به کمال خضوع درآمد) برايت سياهى شب و روشنى
النَّهارِ، وَضَوْءُ الْقَمَرِ وَشُعاعُ الشَّمْسِ، وَدَوِىُّ الْمآءِ وَحَفيفُ الشَّجَرِ، يا
روز و تابش ماه و شعاع خورشيد و صداى ريزش آب و بهم خوردن درخت اى
اَللهُ لا شَريکَ لَکَ، اَللّـهُمَّ اجْعَلْنا خَيْراً مِمّا يَظُنُّونَ، وَاغْفِرْلَنا ما لا
خدايى که شريک ندارى خدايا قرارمان ده بهتر از آنچه مردم گمان کنند و بيامرز از ما آنچه را که
يَعْلَمُونَ، وَلا تُؤاخِذْنا بِما يَقُولُونَ، حَسْبِىَ اللهُ لا اِلـهَ اِلاَّ هُوَ، عَلَيْهِ
نمى دانند و مگير ما را بدانچه گويند بس است مرا خدا معبودى جز او نيست بر او
تَوَکَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظيمِ، امَنّا بِهِ، کُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنا، وَما يَذَّکَّرُ اِلاَّ
توکل کنم و اوست پروردگار عرش عظيم ايمان داريم به او و هرچه هست از نزد پروردگار ماست و اندرز نگيرند جز
اُولُوا الاَْلْبابِ، رَبَّنا لاتُزِغْ قُلُوبَنا بَعْدَ اِذْ هَدَيْتَنا، وَهَبْ لَنا مِنْ لَدُنْکَ
خردمندان پروردگارا منحرف مساز دلهاى ما را پس از آن که هدايتمان کردى و ببخش به ما از پيش خود
رَحْمَةً، اِنَّکَ اَنْتَ الْوَهّابُ.(5)
رحمتى که براستى تويى بخشايشگر.
6ـ مرحوم «شيخ طوسى» فرموده است که مستحب است دهه اوّل محرّم را روزه بگيرد; ولى در روز عاشورا از غذا و آب امساک نمايد، امّا روزه نگيرد، و چون وقتِ عصر فرا رسيد، به مقدار کمى، تربت تناول نمايد (زيرا روزه گرفتن در اين روز شيوه بنى اميّه بود که به شکرانه جريان کربلا، روزه مى گرفتند!).(6)
1. اقبال الاعمال، صفحه 545.
2. اقبال الاعمال، صفحه 552.
3. همان مدرک.
4. همان مدرک، صفحه 544 و بحارالانوار، جلد 44، صفحه 285 .
5. اقبال، صفحه 553 و بحارالانوار، جلد 95، صفحه 333.
6. مصباح المتهجّد، صفحه 771.
اعمال شب عاشورا
براى شب عاشورا، دعا و نمازهاى بسيارى نقل شده است که برخى از آنها به اين شرح است:
1ـ احياى شب عاشورا; در روايتى از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) آمده است که «هر کس شب عاشورا را بيدار بماند (و به عبادت بپردازد); گويا عبادت فرشتگان را انجام داده است...».(1)
2ـ پيامبر اکرم(صلى الله عليه وآله) فرمود: در شب عاشورا، چهار رکعت نماز مى گذارى و در هر رکعت يک مرتبه «حمد» وپنجاه مرتبه سوره «توحيد» را مى خوانى وقتى که در رکعت چهارم سلام نماز را گفتى، ذکر خدا را بسيار بگو و بر رسول خدا(صلى الله عليه وآله) صلوات بفرست و تا مقدارى که ممکن است بر دشمنان اهل بيت(عليهم السلام) لعنت کن.(2)
3ـ صد رکعت نماز بجا مى آورى، هر دو رکعت با يک سلام، که در هر رکعت يک مرتبه «حمد» و سه بار سوره «توحيد» را مى خوانى و پس از پايان اين نمازها، هفتاد بار مى گويى: سُبْحانَ اللّهِ وَ الْحَمْدُ لِلّهِ وَ لا إلهَ إلاَّ اللّهُ وَ اللّهُ اَکْبَرُ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إلاَّ بِاللّهِ الْعَلِىِّ الْعَظِيمِ.
رسول خدا(صلى الله عليه وآله) فرمود: کسى که اين نماز را بخواند - از مردان و زنان - وقتى که بميرد، خداوند قبرش را معطّر و خوشبو مى کند و هر روز - تا هنگام دميدن صور - نورى وارد قبرش مى شود...(3)
1. اقبال، صفحه 555.
2. اقبال، صفحه 556.
3. همان مدرک، صفحه 555.
اعمال روز عاشورا
مى دانيم روز عاشورا که روز شهادت امام حسين(عليه السلام) و ياران باوفاى اوست، روز اندوه و غم و مصيبت ائمّه اطهار(عليهم السلام) و شيعيان آنها مى باشد، و بر انجام اعمال و رعايت امورى در اين روز تأکيد شده است، مانند:
1ـ شايسته است شيعيان در اين روز دست از کسب و کار بکشند و نيازهاى خانه را امروز تهيّه و ذخيره نکنند و به عزادارى و نوحه سرايى بپردازند و همچون کسانى که عزيزترين افراد خويش را از دست داده اند، غم زده و اندوهگين باشند.
امام على بن موسى الرّضا(عليه السلام) فرمود: هر کس در روز عاشورا، دست از تلاش براى دنيا بردارد، خداوند حاجت هاى دنيوى و اخروى او را برآورده مى سازد، و هر کس که روز عاشورا، روز اندوه و غم و گريه اش باشد، خداوند روز قيامت را روز سرور و شادى او قرار دهد و در بهشت با ديدار ما، چشمش روشن مى شود، و هر کس که روز عاشورا را براى خود روز برکت بداند و در آن روز براى منزل خويش اموالى را ذخيره سازد، آن اموال براى او برکتى نخواهد داشت.(1) (البته کسانى که با مسائل بسيار ضرورى مردم سر و کار دارند مانند اطباى کشيک و امثال آنها از اين امر مستثنا هستند).
در روايت ديگرى ابن عبّاس مى گويد: در منطقه «ذيقار» خدمت امير مؤمنان(عليه السلام) رسيدم، صحيفه و نوشته اى را بيرون آورد که به خط مبارک او و املاى رسول خدا(صلى الله عليه وآله) بود. امام(عليه السلام) آن صحيفه را بر من خواند که در آن نوشته بود، امام حسين(عليه السلام)چگونه شهيد مى شود و چه کسى او را مى کشد و چه کسانى وى را يارى مى کنند و چه کسانى با وى به شهادت مى رسند، امام(عليه السلام)وقتى آن را خواند گريه شديدى نمود و من هم گريان شدم.(2)
همچنين در اين روز از لعن و بيزارى جستن از قاتلان آن حضرت غافل نشوند و بر اين امر تأکيد کنند.
2ـ امام باقر(عليه السلام) فرمود: شيعيان در اين روز به يکديگر تسليت بگويند و چه بهتر که با اين جمله ها باشد:
عَظَّمَ اللّهُ أُجُورَنا بِمُصابِنا بِالْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلامُ، وَ جَعَلَنا وَ إِيّاکُمْ مِنَ الطّالِبِينَ بِثارِهِ، مَعَ وَلِيِّهِ الاِْمامِ الْمَهْدِىِّ مِنْ آلِ مُحَمَّد عَلَيْهِمُ السَّلامُ.(3)
بزرگ گرداند خدا پاداش ما را در سوگواريمان بر حسين(ع) و قرار دهد خداوند ما و شما را از خون خواهانش به همراه وليش امام مهدى از خاندان محمّد(ع).
3ـ مرحوم «ابن قولويه»(رحمه الله) مطابق روايتى مى گويد: کسى که در روز عاشورا کنار قبر امام حسين(عليه السلام) باشد و زائران را (کمک کند و) آب دهد، مانند کسى است که لشکر آن حضرت را سيراب کرده باشد و گويا با آن حضرت در کربلا حاضر بوده است.(4)
4ـ هزار مرتبه بر قاتلان آن حضرت لعنت کند و بگويد: اَللّهُمَّ الْعَنْ قَتَلَةَ الْحُسَيْنِ(عليه السلام).(5)
5ـ خواندن هزار مرتبه سوره «توحيد» در اين روز فضيلت فراوانى دارد.
امام صادق(عليه السلام) فرموده است: هر کس در روز عاشورا هزار مرتبه سوره «توحيد» را بخواند، خداوندِ رحمان به وى نظر (رحمت) افکند و هر کس را که خداوندِ رحمان (با ديده رحمت) نظر کند، وى را مجازات نخواهد کرد.(6)
6ـ در روز عاشورا شايسته است که از خوردن و آشاميدن - بدون قصد روزه - خوددارى نمايند تا اين که وقت عصر فرا رسد و از غذا و آب مختصرى (که مصيبت زدگان استفاده مى کنند)، تناول نمايند.(7)
مرحوم «علاّمه مجلسى» در کتاب «زاد المعاد» گفته است که بهتر است روز نهم و دهم ماه محرّم را روزه نگيرند، زيرا بنى اميّه اين دو روز را براى برکت و شکر بر قتل امام حسين(عليه السلام) (به عنوان ظاهرسازى) روزه مى گرفتند; از طريق اهل بيت(عليهم السلام) احاديث فراوانى در مذمّت روزه اين دو روز، مخصوصاً روزه روز عاشورا نقل شده است.
همچنين در اين روز، از مزاح و خنده و ديگر سرگرمى هاى مسرّت بخش دنيوى خوددارى نمايند.(8)
7ـ سزاوار است هنگام غروب روز عاشورا، به ياد مصائب فرزندان و اطفال و زنان حرم امام حسين(عليه السلام) باشند، زيرا آن هنگام از سخت ترين لحظات حرم آل پيامبر(صلى الله عليه وآله) بود. دشمنان سرمست از باده پيروزى، و اجساد شهيدان روى خاک کربلا، و زنان و کودکان نالان و گريان و پريشان بودند; در همان زمان دستور غارت و آتش زدن خيمه ها صادر شد. اطفال يتيم، زنان بى سرپرست و کودکان تشنه، هر کدام به سويى مى دويدند و در آن ميان، زينب و زين العابدين و امّ کلثوم(عليهم السلام) پناهگاه اين مصيبت ديدگان بودند و همه غم ها را به دل و جان مى خريدند و همه دشوارى ها را بر خويش هموار مى ساختند، تا ديگران را آرام کنند.
در آن غروب، مصائبى بر خاندان رسول اللّه(صلى الله عليه وآله) رفت که قابل تصوّر نيست و اندوهى بر آنان فرود آمد که قابل بيان کردن نمى باشد; مصائبى که اشک ها را از ديده ها سرازير مى سازد و اعماق روح و جان را آزار مى دهد.
8ـ سزاوار است عاشقان و علاقه مندان مکتب سالار شهيدان امام حسين(عليه السلام) در روز عاشورا برخيزند و بر رسول خدا و علىّ مرتضى و فاطمه زهرا و حسن مجتبى و ساير امامان از ذريّه آن حضرت(عليهم السلام) سلام کنند و آنان را در اين مصيبت هاى بزرگ، با دلى سوزان و اشکى روان تسليت گويند و اين زيارت را بخوانند:
اَلسَّلامُ عَلَيْکَ يا وارِثَ ادَمَ صَفْوَةِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْکَ يا وارِثَ نُوح نَبِىِّ
سلام بر تو اى وارث حضرت آدم برگزيده خدا سلام بر تو اى وارث حضرت نوح پيامبر
اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْکَ يا وارِثَ اِبْراهيمَ خَليلِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْکَ يا وارِثَ
خدا سلام بر تو اى وارث ابراهيم خليل خدا سلام بر تو اى وارث
مُوسى کَليمِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْکَ يا وارِثَ عيسى رُوحِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْکَ
موسى هم گفتار خدا سلام بر تو اى وارث حضرت عيسى روح خدا سلام بر تو
يا وارِثَ مُحَمَّد حَبيبِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْکَ يا وارِثَ عَلِىٍّ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ،
اى وارث حضرت محمّد حبيب خدا سلام بر تو اى وارث على امير مؤمنان
اَلسَّلامُ عَلَيْکَ يا وارِثَ الْحَسَنِ الشَّهيدِ سِبْطِ رَسُولِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْکَ
سلام بر تو اى وارث حسن آن امام شهيد و نوه رسول خدا سلام بر تو
يَابْنَ رَسُولِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْکَ يَابْنَ الْبَشيرِ النَّذيرِ، وَابْنَ سَيِّدِ الْوَصِيّينَ،
اى فرزند رسول خدا سلام بر تو اى فرزند مژده دهنده و ترساننده و پسر آقاى اوصيا
اَلسَّلامُ عَلَيْکَ يَابْنَ فاطِمَةَ سَيِّدَةِ نِسآءِ الْعالَمينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْکَ يا اَبا
سلام بر تو اى فرزند فاطمه بانوى زنان جهانيان سلام بر تو اى
عَبْدِاللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْکَ يا خِيَرَةَ اللهِ وَابْنَ خِيَرَتِهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْکَ يا ثارَ اللهِ
اباعبدالله سلام بر تو اى برگزيده خدا و فرزند برگزيده او سلام بر تو اى خون خدا
وَابْنَ ثارِهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْکَ اَيُّهَا الْوِتْرُ الْمَوْتُورُ، اَلسَّلامُ عَلَيْکَ اَيُّهَا الاِْمامُ
و فرزند خون خدا سلام بر تو اى کشته مظلومى که انتقام خونت گرفته نشد سلام بر تو اى امام
الْهادِى الزَّکِىُّ، وَعَلَى الاَْرْواحِ الَّتي حَلَّتْ بِفِنآئِکَ، وَ اَقامَتْ فى جِوارِکَ،
راهنماى پاک و بر آن ارواحى که به آستان تو فرود آمدند و در جوارت رحل اقامت افکندند
وَ وَفَدَتْ مَعَ زُوّارِکَ، اَلسَّلامُ عَلَيْکَ مِنِّى ما بَقيتُ وَ بَقِىَ اللَّيْلُ وَ النَّهارُ،
و با زائرانت ورود کردند سلام من بر تو تا زنده ام من و برپاست شب و روز
فَلَقَدْ عَظُمَتْ بِکَ الرَّزِيَّةُ، وَ جَلَّ الْمُصابُ فِى الْمُؤْمِنينَ وَ الْمُسْلِمينَ،
که براستى بزرگ شد به تو مصيبت و گران شد سوگوارى در ميان مؤمنان و مسلمانان و
وَفى اَهْلِ السَّمواتِ اَجْمَعينَ، وَ فى سُکّـانِ الاَْرَضينَ، فَاِنّا للهِِ وَاِنّا اِلَيْهِ
در ميان ساکنين آسمانها همگى و در ميان ساکنين زمينها «انا لله و انا اليه
راجِعُونَ، وَ صَلَواتُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ وَ تَحِيّاتُهُ عَلَيْکَ وَ عَلى ابآئِکَ
راجعون» درودهاى خدا و برکاتش و تحيتهايش بر تو و بر پدران
الطّاهِرينَ الطَّيِّبينَ الْمُنْتَجَبينَ، وَ عَلى ذَراريهِمُ الْهُداةِ الْمَهْدِيّينَ، اَلسَّلامُ
پاک و پاکيزه و برگزيده ات و بر فرزندان راهنماى راه يافته شان باد سلام
عَلَيْکَ يا مَوْلاىَ وَ عَلَيْهِمْ، وَ عَلى رُوحِکَ وَ عَلى اَرْواحِهِمْ، وَ عَلى
بر تو اى سرور من و بر ايشان و بر ارواح ايشان و بر
تُرْبَتِکَ وَ عَلى تُرْبَتِهِمْ، اَللّـهُمَّ لَقِّهِمْ رَحْمَةً وَ رِضْواناً وَ رَوْحاً وَ رَيْحاناً،
تربت تو و بر تربت ايشان خدايا ببار بر ايشان رحمت و خشنودى و روح و ريحانى
اَلسَّلامُ عَلَيْکَ يا مَوْلاىَ يا اَبا عَبْدِاللهِ، يَا بْنَ خاتَمِ النَّبِيّينَ، وَ يَا بْنَ سَيِّدِ
سلام بر تو اى سرور من اى ابا عبدالله اى فرزند خاتم پيمبران و اى فرزند آقاى
الْوَصِيّينَ، وَ يَا بْنَ سَيِّدَةِ نِسآءِ الْعالَمينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْکَ يا شَهيدُ يَا بْنَ
اوصيا و فرزند بانوى زنان جهانيان سلام بر تو اى شهيد (راه حق) و اى پسر
الشَّهيدِ، يا اَخَ الشَّهيدِ، يا اَبَا الشُّهَدآءِ، اَللّـهُمَّ بَلِّغْهُ عَنّى فى هذِهِ السّاعَةِ
شهيد و اى برادر شهيد و اى پدر شهيدان خدايا برسان به او از جانب من در اين ساعت
وَ فى هذَا الْيَوْمِ، وَ فى هذَا الْوَقْتِ وَ فى کُلِّ وَقْت، تَحِيَّةً کَثيرَةً وَسَلاماً،
و در اين روز و در اين وقت و در هر وقت تحيتى زياد و سلامى بسيار
سَلامُ اللهِ عَلَيْکَ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ يَا بْنَ سَيِّدِ الْعالَمينَ، وَ عَلـَى
سلام خدا بر تو و رحمت خدا و برکاتش اى فرزند آقاى جهانيان و نيز بر
الْمُسْتَشْهَدينَ مَعَکَ سَلاماً مُتَّصِلاً مَا اتَّصَلَ اللَّيْلُ وَ النَّهارُ، اَلسَّلامُ عَلَى
شهيد شدگان با تو سلامى پيوسته به پيوستگى شب و روز سلام بر
الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِىٍّ الشَّهيدِ، اَلسَّلامُ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ الشَّهيدِ، اَلسَّلامُ
حسين بن على شهيد (راه حق) سلام بر على بن الحسين آن شهيد (عالى قدر) سلام
عَلـَى الْعَبّاسِ بْنِ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ الشَّهيدِ، السَّلامُ عَلَى الشُّهَدآءِ مِنْ وُلْدِ
بر عباس فرزند اميرمؤمنان آن شهيد (والا مقام) سلام بر فرزندان شهيد
اَمِيرِ الْمُؤْمِنينَ، اَلسَّلامُ عَلَى الشُّهَدآءِ مِنْ وُلْدِ الْحَسَنِ، اَلسَّلامُ عَلَى
اميرمؤمنان سلام بر فرزندان شهيد حسن سلام بر
الشُّهَدآءِ مِنْ وُلْدِ الْحُسَيْنِ، اَلسَّلامُ عَلَى الشُّهَدآءِ مِنْ وُلْدِ جَعْفَر وَ عَقيل،
شهيدان از فرزندان حسين سلام بر شهيدان از فرزندان جعفر و عقيل
اَلسَّلامُ عَلى کُلِّ مُسْتَشْهَد مَعَهُمْ مِنَ الْمُؤْمِنينَ، اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد
سلام بر هر شهيدى که با ايشان بود از مؤمنان خدايا درود فرست بر محمّد و
وَآلِ مُحَمَّد، وَ بَلِّغْهُمْ عَنّى تَحِيَّةً کَثيرَةً وَ سَلاماً، اَلسَّلامُ عَلَيْکَ يا رَسُولَ
آل محمّد و برسان به ايشان از جانب من تحيتى زياد و سلامى بسيار سلام بر تو اى رسول
اللهِ، اَحْسَنَ اللهُ لَکَ الْعَزآءَ فى وَلَدِکِ الْحُسَيْنِ، اَلسَّلامُ عَلَيْکِ يا فاطِمَةُ،
خدا نيکو کند خداوند صبر تو را در سوگوارى فرزندت حسين سلام بر تو اى فاطمه
اَحْسَنَ اللهُ لَکِ الْعَزآءَ فى وَلَدِکِ الْحُسَيْنِ، اَلسَّلامُ عَلَيْکَ يا اَميرَ
نيکو کند خداوند صبر تو را در سوگوارى فرزندت حسين سلام بر تو اى امير
الْمُؤْمِنينَ، اَحْسَنَ اللهُ لَکَ الْعَزآءَ فِى وَلَدِکَ الْحُسَيْنِ، اَلسَّلامُ عَلَيْکَ يا اَبا
مؤمنان نيکو کند خدا صبر تو را در مصيبت فرزندت حسين سلام بر تو اى ابا
مُحَمَّد الْحَسَنَ، اَحْسَنَ اللهُ لَکَ الْعَزآءَ فى اَخيکَ الْحُسَيْنِ، يا مَوْلاىَ يا اَبا
محمّد حسن (مجتبى) نيکو گرداند خدا صبر تو را در مصيبت برادرت حسين اى مولاى من اى ابا
عَبْدِاللهِ، اَنـَا ضَيْفُ اللهِ وَضَيْفُکَ، وَجارُ اللهِ وَجارُکَ، وَلِکُلِّ ضَيْف وَجار
عبدالله من ميهمان خدا و ميهمان توام و در پناه خدا و پناه توام و براى هر ميهمان و پناهنده اى
قِرىً، وَقِراىَ فى هذَا الْوَقْتِ اَنْ تَسْئَلَ اللهَ سُبْحانَهُ وَتَعالى، اَنْ يَرْزُقَنى
حق پذيرايى است و پذيرايى من در اين وقت اين است که از خداى سبحان بخواهى که روزيم گرداند
فَکاکَ رَقَبَتى مِنَ النّارِ، اِنَّهُ سَميـعُ الدُّعـآءِ، قَريبٌ مُجيبٌ.(9)
آزادى از آتش دوزخ را که براستى او شنواى دعا و نزديک و اجابت کننده است.
9ـ خواندن زيارت امام حسين(عليه السلام) معروف به «زيارت عاشورا» در اين روز ثواب فراوانى دارد.
اين زيارت را مى توان از راه دور يا نزديک خواند و بسيار بافضيلت و يکى از کيمياهاى سعادت است .
1. همان مدرک، صفحه 578. (مرحوم علاّمه مجلسى در کتاب «زاد المعاد»، صفحه 372 مى گويد: بنى اميّه براى برکت، آذوقه يکساله خود را در روز عاشورا، ذخيره مى کردند).
2. بحارالانوار، جلد 28، صفحه 73، حديث 32 و کتاب سليم بن قيس، صفحه 916.
3. زاد المعاد، صفحه 374.
4. کامل الزيارات، باب 71، صفحه 174، حديث 5.
5. زاد المعاد، صفحه 372.
6. اقبال، صفحه 577.
7. زاد المعاد، صفحه 372.
8. زاد المعاد، صفحه 372 .
9. بحارالانوار، جلد 98، صفحه 222، حديث 34.
انتهای پیام |